Wat is het verschil tussen saladekaas, witte kaasblokjes en feta?

Feta versus witte kaas

Als hoofd ingrediënt voor een snelle pasta uit de oven, als topping op je wrap op shakshuka of als ultieme smaakmaker van een Griekse salade, feta is niet meer weg te slaan uit onze keukens. De supermarkten liggen er dan ook vol mee. Je vindt ze verpakt in zout water of in olie, eventueel met toevoeging van frisse kruiden, blokjes in een pot, in een bus of gehuld in een plak plastic.

Maar naast de feta vindt je vaak een product dat wel erg veel op feta lijkt: witte kaas, saladekaas, kaasblokjes. De naam is anders, maar de kazen lijken hetzelfde: allebei wit, allebei brokkelig van structuur. Wat is het verschil tussen deze kaas en feta?

De geschiedenis van feta

Om dat antwoord uit te leggen moeten we even kort de geschiedenis in duiken. Feta wordt geassocieerd met de Griekse cultuur, en dat is logisch. Volgens de Griekse mythologie was het de god Aristaios, de zoon van Apollo, die de Grieken leerden hoe ze feta kaas moesten maken.

Er zijn veel verschillende bronnen over de oorspronkelijke productie en consumptie van feta kaas in het oude Griekenland, onder meer in de geschriften van Aristoteles en Pythagoras. Het product is bekend sinds de tijd van Homerus. De oude Grieken noemden het product dat ontstond uit de stolling van melk ‘kaas’. De naam ‘feta’ betekent letterlijk ‘plak’, en refereert waarschijnlijk naar het in plakken snijden van kaas om het in houten vaten te kunnen plaatsen. Deze traditie wordt nog steeds uitgeoefend. Sinds de 19e eeuw is het gebruikelijk om de naam ‘feta’ te gebruiken voor deze vorm van kaas maken.

Feta gaat de wereld over

In de 20e eeuw kwam er een emigratie golf op gang van Grieken naar andere delen van de wereld. Voornamelijk naar Australië, Amerika, Canada en Duitsland. Daardoor ontstonden er allerlei Griekse gemeenschappen in andere landen. En zo kwam feta ook in deze keukens terecht.

Beschermd receptuur

Het typisch Griekse kaasje wordt door de Grieken erg serieus genomen. Griekenland kent vijftien Feta-geboden, die vertellen hoe de kaas bereid moet worden. Het product is dan ook cultureel erfgoed. Sinds 2002 is er dan ook een ‘feta’ besluit’, waarmee de oorsprong van de kaas beschermd werd. Wie de naam ‘feta’ wil gebruiken, moet aan veel specifieke eisen voldoen. Zo moet melk uit beschermde delen van Griekenland worden gebruikt, de feta op traditionele manier worden bereid. Oorspronkelijk was het altijd geitenkaas, maar met een plakje feta kan je ook een mengeling tussen geitenkaas en Schapenkaas kopen. Koemelk was in ieder geval uit den boze, maar wel een favoriete optie van veel producenten. Daardoor moesten veel grote producenten de naam van hun product veranderen. En zo ontstond kwamen naast de feta de saladekaas en witte kaasblokjes in de schappen te liggen.

Feta en saladekaas, een wereld van verschil!